ریشه های اعتماد اجتماعی به مدیریت شهری

مدیریت شهری و به معنای خاص شوراهای شهر و شهرداری ها به عنوان یکی از سازمان های اجتماعی بزرگ و اثرگذار، زمانی می توانند از موفقیت بیشتری برخوردار باشند که اعتماد شهروندان را به عنوان سرمایه اجتماعی و معنوی، کسب و از آن در مسیر اهداف سازمانی و توسعه شهری استفاده کنند. بررسی جوامع نشان می دهد که توجه به «اعتماد اجتماعی» ایده تازه‌ای نیست، بلکه یک جریان فکری در طول قرن های متمادی است که تا امروز ادامه داشته و توسعه یافته است. جامعه در عصر فرامدرن از ویژگی ‏های خاصی مانند آمیزه ‏گرایی، شدت وابستگی متقابل، گستردگی و تنوع جوامع، تزاید نقش ‏ها، تمایز اجتماعی، بسط نظام انتخاب، پیچیدگی نهادها و افزایش ابهام، ناشناختگی و تقویت گمنامی و غریبه بودن دربرابر محیط اجتماعی، توجه به اعتماد اجتماعی و نقش آن در حیات اجتماعی برخوردار است که مجموع این ویژگی ها مفهوم اعتماد اجتماعی و شیوه حصول آن را بسیار پیچیده کرده است. علاوه بر این در اداره شهرها شاهد رشد نوعی جهت‏ گیری فرهنگ ‏گرایانه در بستر جامعه هستیم که در خود نوعی چرخش از مفاهیم سخت(مانند عرصه های فنی و خدماتی) به مفاهیم نرم(مانند اعتماد و مشارکت اجتماعی) را به همراه دارد. بر همین اساس در دو دهه گذشته شاهد موج جدیدی از مباحث مربوط به اعتماد و اثرات آن در نظام مدیریت شهری هستیم. اعتماد اجتماعی برای مدیریت شهری از راه های متفاوتی حاصل می شود که مهم ترین آن ها عبارتند از: